ΓΩΓΩ ΜΠΡΕΜΠΟΥ-ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟ ΒΕΛΟΥΔΟ

Συνέντευξη στη Χρύσα Παρίση

Γωγώ Μπρέμπου –Μια γυναίκα ηθοποιός και σκηνοθέτης με κλασική ελληνική ομορφιά, με μεγάλο ταλέντο ,με μια σπουδαία διαδρομή στο θέατρο την τηλεόραση ,όπου έχει αποσπάσει και το βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου για την τηλεοπτική σειρά στο Φως του Φεγγαριού ,με έναν λόγο ουσιαστικό και μεστό και μια στάση ζωής που διόλου δεν έχει επηρεαστεί από το εγχώριο επίπλαστο star system.

Γωγώ Μπρέμπου μια σημαντική γυναίκα της πόλης μας γέννημα-θρέμμα του Χολαργού που  συμμετέχει ενεργά στα κοινά του Δήμου μας ,ο οποίος πρόσφατα την βράβευσε και που δέχτηκε να εγκαινιάσει τη νέα μας πρωτοβουλία για την ανάδειξη των Γυναικών της Πόλης μας , σε μια συνέντευξη από καρδιάς και από ψυχής

Αγαπητή κα Μπρέμπου ,αγαπητή Γωγώ αφού θερμά σε ευχαριστήσω για την συνέντευξη αυτή ,που θα είναι λίγο διαφορετική μια και θα εστιάσουμε περισσότερο στη συμμετοχή σου στα κοινά της Πόλης μας, θα ήθελα να σε ρωτήσω για το λόγο που σε ώθησε να ασχοληθείς με τα κοινά και ποιά είναι η μέχρι τώρα εμπειρία σου.

Εγώ σάς ευχαριστώ για τον χώρο, τον χρόνο και την υπομονή σας. Ο λόγος ήταν προφανής και απλός. Δεν ήθελα πιά να γκρινιάζω κατηγορώντας άλλους ότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους στα κοινά. Ήθελα να δω πώς συμβαίνουν τα πράγματα στον δήμο μας από μέσα και να συμμετέχω, στον βαθμό που μπορώ, ενεργά μια που αγαπώ τη γειτονιά που μεγάλωσα, πήγα στο σχολείο και άρχισα να νοιώθω τον εαυτό μου. Ίσως θέλησα να ανταποδώσω σε χρόνο και φροντίδα -πάντα στον βαθμό που μού είναι δυνατόν- όλη αυτή την ασφάλεια και την αντίστοιχη φροντίδα που μού παρείχε η γειτονιά μου στον δρόμο για την ενηλικίωση και με το σχολείο της, το τρίτο Γυμνάσιο και το πρώτο Λύκειο Χολαργού, και με τους ανθρώπους της.

Έχοντας συμμετάσχει σε πολλές σημαντικές παραστάσεις θεατρικές του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου πόσο σημαντικός  πιστεύεις πως είναι ο ρόλος του πολιτισμού και η ενσωμάτωση πολιτιστικών πρωτοβουλιών στα δρώμενα της Πόλης μας; Υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις που έκανες ή θα ήθελες να κάνεις στο Δήμο;

Ο ρόλος του πολιτισμού είναι στην καθημερινότητα των πολιτών ζωογόνος άρα απαραίτητος. Και δεν είναι ούτε για λίγους ούτε μόνο για φιλότεχνους. Είναι για όλους. Έχουμε ήδη ένα επιτυχημένο φεστιβάλ που φιλοξενεί τις καλύτερες παραστάσεις της χώρας κάθε καλοκαίρι. Στόχος του δήμου αλλά και δικός μου προσωπικά είναι να μισθώσουμε και να λειτουργήσουμε το σινεμά “Αλέξανδρος” που εδώ και χρόνια είναι ένα κτήριο-φάντασμα. Ένας χώρος που διαθέτει και καλοκαιρινή και χειμερινή αίθουσα και που οραματιζόμαστε να λειτουργεί όλο τον χρόνο με ποικιλία δράσεων, εκτός βεβαίως από επαγγελματικές παραστάσεις, ανοιχτές σε όλους τους δημότες. Με σεμινάρια, εκθέσεις, δραστηριότητες για τις εικαστικές τέχνες, τον χορό, θεματικές κινηματογραφικές προβολές και άλλα. Εάν το καταφέρουμε ως δήμος, η χαρά μας θα είναι μεγάλη. Αλλά πέρα από το συναίσθημα της προσωπικής ευχαρίστησης, ο δρόμος που θα ανοίξει για τους νεότερους -αλλά και τους μεγαλύτερους- δημότες που θέλουν τα καλλιτεχνικά ερεθίσματα στη γειτονιά τους  θα αποτελεί για εμάς την καλύτερη ηθική ανταμοιβή. Έχουμε ήδη συζητήσει σε γενικές γραμμές αυτήν την κατεύθυνση στο δημοτικό συμβούλιο και θα συνεχίσουμε τον σχεδιασμό στα πλαίσια της επιτροπής που ο δήμαρχος έχει ορίσει.

Επειδή πράγματι τιμάς τον τιμητικό τίτλο του ηθοποιού, μια και τόσο  στην επαγγελματική όσο και την προσωπική σου ζωή ποιείς ήθος, πόσο δύσκολο ήταν και είναι να διατηρείς και να διαφυλάττεις τις επιλογές σου αυτές και με τι κόστος;

Δεν ξέρω αν μπορώ να το ονομάσω κόστος… Μάλλον παρενέργειες είναι. Που όμως έρχονται μαζί με το να κάνεις μια δουλειά που έχει και δημόσια εικόνα. Αυτά πάνε μαζί. Ούτε ξέρω εάν ποιώ ήθος όπως λέτε. Πάντως ήμουν και παραμένω ειλικρινής. Και τις προσωπικές και στις επαγγελματικές μου επιλογές. Έχει πολύ περισσότερη δουλειά αλλά αξίζει. Είναι ό,τι μένει στο τέλος της μέρας.

Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου οι παιδικές από τον Χολαργό αναμνήσεις και εικόνες που έχεις κρατήσει; Από εκείνο το μικρό μοναχικό παιδί που διάβαζε πολύ ,που παίζοντας με τις αδελφές του έκανε το σπίτι του καράβι, το μπαλκόνι θάλασσα και το σαλόνι κατάστρωμα;

Είναι και ευχάριστες και κάποιες δυσάρεστες. Αλλά αυτές τείνω να τις ξεχάσω. Θυμάμαι πάντως κάτι ατελείωτα καλοκαίρια που αν δεν υπήρχαν οι κατασκηνώσεις, η βιβλιοθήκη και το πρόγραμμα για κολύμβηση του δήμου, θα απελπιζόμουν. Βλέπετε λοιπόν πως έχω κάθε λόγο ό,τι έκανε σε μένα καλό να θέλω να συνεχίσει να λειτουργεί και για τους άλλους.

Ποιός ήταν ο αγαπημένος σου Δάσκαλος και ποιό ήταν το δώρο του, δώρο ζωής  σε εσένα;

Πολλοί. Θυμάμαι κάθε καλή τους κουβέντα, κάθε στιγμή ενθάρρυνσης. Όσον αφορά στο θέατρο, στο Τρίτο Γυμνάσιο, στο οποίο και μαθήτευα, δεν υπήρχε θεατρική ομάδα. Ούτε βέβαια θέατρο. Λοιπόν και ομάδα έφτιαξα και άδεια για πρόβες και παραστάσεις μού έδωσαν και την αυλή του σχολείου για να τις πραγματοποιήσω. Ήταν εκπαιδευτικοί που ενίσχυαν την πρωτοβουλία και δεν αμφισβητούσαν τις προθέσεις μας. Δεν μάς έβλεπαν με μισό μάτι. Πιστέψτε με – για ένα παιδί δεκατριών χρονών αυτός μπορεί να είναι ολόκληρος ο κόσμος. Γιατί είναι ο κόσμος του.

Η ενασχόλησή σου με τα κοινά της Πόλης μας σε ποια συμπεράσματα σε έχει οδηγήσει;

Ότι όλα είναι δύσκολα αλλά όχι ακατόρθωτα. Χρειάζεται όμως πολλή μελέτη, πολλή σκέψη και κυρίως κοινός στόχος. Ακόμα και αν είσαι αντιπολίτευση. Ωριμότητα στα κοινά είναι να ενισχύεις και το έργο του άλλου εφόσον ωφελεί την πόλη μας, ακόμα και αν βρίσκεσαι απέναντι.

Στις ερχόμενες εκλογές θα ξαναβάλεις υποψηφιότητα;

Δεν γνωρίζω ακόμα. Είναι θέμα χρόνου, όχι ελεύθερου βεβαίως αλλά χρόνου που αφορά στις επαγγελματικές υποχρεώσεις.

Το αποτύπωμά σου στον κόσμο τούτο ποιό θα ήθελες να είναι;

Η εξάλειψη της αδικίας σε βάρος των αδυνάτων. Για αυτό μπορεί κάποιος να διαμαρτύρεται διαρκώς και να δρα από οποιανδήποτε θέση η ζωή τού έχει ορίσει. Ευχαριστώ πολύ.-