Για ένα Τανγκό στη Σμύρνη. Το νέο βιβλίο της Γιώτας Γουβέλη. Συνέντευξη με τη συγγραφέα

Για ένα Ταγκο στη Σμύρνη είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου της συνδημότισσας μας Γιώτας Γουβέλη. Δείτε τι είπε στα kosmonea η αγαπημένη μας συγγραφέας ..

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή περιμένουμε με ανυπομονησία  τι καινούργιο έχεις ετοιμάσει. Μίλησε μας για το νέο σου βιβλίο.

Για ένα τανγκό στη Σμύρνη οι ήρωές μου περνούν μέσα από τις συμπληγάδες της μοίρας αλλά και της Ιστορίας. Είναι το ακριβό όνειρο της Λευκιώς που της δίνει δύναμη και αντοχή όταν όλα γύρω της και μέσα της σκοτεινιάζουν τρομακτικά. Είναι η λύτρωση του Αναστάση ένα βράδυ αποκριάς στη Σμύρνη. Αλλά είναι και η στιγμή που ο άτεγκτος Βίκτωρας ομολογεί το βασανιστικό του πάθος. Το πεπρωμένο των τριών αυτών βασικών ηρώων τους οδηγεί στη λαμπερή Σμύρνη την ώρα που το όραμα της Μεγάλης Ιδέας βρίσκεται στο απόγειό του.

Ποια ήταν η αφορμή για να γράψεις  το νέο σου μυθιστόρημα , υπήρξε κάποιο κίνητρο; Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης σου;

Με γοήτευε πάντα η ονειρική Σμύρνη του άλλοτε, η ζωντάνια της, η λάμψη, η καλοζωία της, όπως τη γνωρίσαμε μέσα από αγαπημένα μυθιστορήματα και μαρτυρίες των ανθρώπων της. Όμως, κρατούσα πάντα στην καρδιά μου ένα μεγάλο “γιατί”. Γιατί κατέληξε στη μεγαλύτερη εθνική τραγωδία του ελληνισμού η υπόσχεση της λύτρωσής της; Πώς φτάσαμε ως εκεί; Ερευνώντας τα ιστορικά ντοκουμέντα, διαπιστώνω το μέγεθος της τραγωδίας, την ηθική κατάπτωση του πολιτικού κόσμου της εποχής που συμπαρέσυρε στον όλεθρο  τη Μικρασία κι άφησε ανεπούλωτες πληγές στις γενιές έκτοτε. Οι ήρωές μου είναι αναπόδραστα  δεμένοι στο άρμα της Ιστορίας. Παρακολουθούμε βήμα-βήμα τα πάθη τους καθώς γύρω τους εκτυλίσσονται οι ίντριγκες, οι μικρότητες, οι άθλιες  αντιπαλότητες που οδήγησαν στη Μικρασιατική Καταστροφή. Η Λευκιώ είναι το πρόσωπο της Μικρασίας, προσφυγοπούλα – θύμα των πρώτων διωγμών που μεθόδευσαν οι Νεότουρκοι καθοδηγούμενοι από τους Γερμανούς επιτελάρχες. Πασχίζει να στεριώσει στη νέα της πατρίδα, κάπου στα μέρη του Αχελώου, παλεύει για τη ζωή και την αγάπη, βιώνει μέσα από την προσωπική της περιπέτεια την περιπέτεια ενός ολόκληρου έθνους. Ο λοχαγός Βίκτωρας Δουμάνης βρίσκεται στην καρδιά των γεγονότων. Μαζί του, ο αναγνώστης ζει τις συγκλονιστικές μέρες δόξας, ηρωισμού και προδοσίας στην άνυδρη Αλμυρή έρημο, στις όχθες του Σαγγάριου, στην κόλαση του Αληβεράν, στη θλιβερή οπισθοχώρηση. Δίπλα του, ο νεαρός Αναστάσης, σωτήρας του και μισητός αντίζηλος στην καρδιά της Λευκιώς. Τρεις ήρωες που παλεύουν λυσσαλέα για τη ζωή και την αγάπη.

Από πού άντλησες το υλικό για τη συγγραφή αυτού του μυθιστορήματος, ποιες ήταν οι πηγές σου;

Ο δήμος μας έχει την τύχη να διαθέτει μια πολύ πλούσια βιβλιοθήκη, τόμους ιστορίας και λογοτεχνίας. Με τη βοήθεια της υπεύθυνης, της πολύτιμης Γεωργίας, εντόπισα τα ντοκουμέντα που χρειαζόμουν, κυρίως μαρτυρίες των ανθρώπων που τα έζησαν και αναφέρονται στη βιβλιογραφία, στο τέλος του βιβλίου.

Όταν ξεκινάς να γράφεις ένα βιβλίο η πορεία των ηρώων είναι προδιαγεγραμμένη ή διαμορφώνεται κατά την διάρκεια της συγγραφής;

Γενικά, έχω ένα σχέδιο στο μυαλό μου, αλλά σχεδόν πάντα η εξέλιξη της ζωής των ηρώων έχει τη δική της δυναμική και ανατρέπει τα δικά μου σχέδια. Στο συγκεκριμένο βιβλίο μάλιστα, η ορμή των ιστορικών γεγονότων ήταν τέτοια που συμπαρέσυρε και την τύχη των πρωταγωνιστών, καθορίζοντας τη μοίρα τους. Όσο κι αν προσπάθησα, το τέλος ήταν αναπόδραστο. Μεγαλειώδες, δραματικό, συγκλονιστικό.

Οι ήρωες των βιβλίων σου που μας  κρατάνε συντροφιά μέσα από τις σελίδες τους είναι δοσμένοι με ιδιαίτερη ευαισθησία. Εσένα ποιος απ’ όλους σε έχει συγκινήσει περισσότερο σ’ αυτό το βιβλίο; Υπάρχει κάποιος του οποίου την ιστορία θα ήθελες να συνεχίσεις;

Η Λευκιώ, ο Αναστάσης, ο Βίκτωρας, είναι πρόσωπα που με άγγιξαν βαθιά, ήρωες-σύμβολα του ανθρώπινου πάθους μέσα στη δίνη της Ιστορίας. Τους συμπόνεσα, θύμωσα κι έκλαψα μαζί τους, αλλά εκείνοι συνέχιζαν τη ζωή τους με τις δικές τους επιλογές, με τη δική τους μοίρα, αυθύπαρκτοι, πραγματικοί, συναρπαστικοί μέσα στα λάθη και τα πάθη τους. Δεν νιώθω την ανάγκη να συνεχίσω την ιστορία τους, είναι πρόσωπα που έζησαν τον σπαραγμό μιας εποχής, ταυτίστηκαν μαζί της κι εκεί τελειώνει το δράμα και το θαύμα. Τέλος μιας εποχής, τίτλοι τέλους και στην ιστορία μου.

Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα  στους αναγνώστες της εφημερίδας;

Θα ήθελα να ευχηθώ αυτό το βιβλίο, στο βαθμό που είναι μπορετό, να μας κάνει να ξαναδούμε το παρελθόν μας, την ιστορία μας, και να ξανασκεφτούμε τα χαρίσματα αλλά και τις αδυναμίες μας. Λέγεται πως “λαός χωρίς μνήμη είναι λαός χωρίς μέλλον”. Η Μικρασιατική καταστροφή κατέδειξε τις ολέθριες συνέπειες του διχασμού, μια κατάρα που την κουβαλάμε αιώνες τώρα στους ώμους μας. Ενωμένοι κάνουμε θαύματα, διχασμένοι ναρκοθετούμε το μέλλον των παιδιών μας.