Γιώτα Γουβέλη. Συνέντευξη με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου της βιβλίου « Το Δάκρυ της Μάντισσας»
Στη Χρύσα Παρίση
Την Γιώτα Γουβέλη την γνώρισα όταν κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο « Η Μουσική του Κόσμου» . Με κέρδισε με την ηρεμία της και το φως που εκπέμπει. Διαβάζοντας το βιβλίο με κέρδισε και σαν συγγραφέας. Ξεχάστηκα, έφυγα….. δεν μπόρεσα να το αφήσω. Θυμάμαι έμεινα άυπνη μέχρι να το τελειώσω.
Από τότε περιμένω με ανυπομονησία κάθε καινούργιο βιβλίο της που το διαβάζω με το ίδιο ενδιαφέρον, πράγμα πολύ εύκολο μια και η Γιώτα συναρπάζει με τη γραφή της και φτάνεις στην τελευταία σελίδα χωρίς να το έχεις καταλάβει.
Είχα την χαρά να μιλήσω με την Γιώτα Γουβέλη γα το νέο της βιβλίο ….
Πόσα βιβλία έχετε εκδώσει μέχρι τώρα;
“Το δάκρυ της μάντισσας” είναι το όγδοο στη σειρά, αλλά το πρώτο που αφηγείται μια αληθινή ιστορία.
Μιλήστε μας για το τελευταίο σας βιβλίο «Το Δάκρυ της Μάντισσας»
Πρόκειται για μια θρυλική υπόθεση πάθους και φονικού η οποία εκδικάστηκε στο Κακουργιοδικείο Μεσολογγίου περί τα μέσα του 19ου αιώνα. Τότε που τα αισθήματα, η τιμή, η αγάπη, ο έρωτας είχαν το βάθος αλλά και την τραχύτητα των συνθηκών της εποχής, λίγο μετά την απελευθέρωση της Ρούμελης από τον τουρκικό ζυγό. Ήταν η στιγμή που οι βασιλείς Όθων και Αμαλία εισάγουν μια πιο εκλεπτυσμένη, ευρωπαϊκή αισθητική στον τρόπο ζωής των ταλανισμένων Ελλήνων και συγχρόνως επηρεάζονται σημαντικά από την ψυχή και το πείσμα τους. Αυτή η ώσμωση ήταν για μένα πολύ ενδιαφέρουσα.
Γιατί επιλέξατε αυτή την ιστορία, είχατε κάποιο κίνητρο;
Ναι, θα μοιραστώ μαζί σας κάτι προσωπικό μου. Έχασα πριν ένα χρόνο τον πατέρα μου και το μόνο βιβλίο που μπορούσε να βγει από την καρδιά μου ήταν μια ιστορία που εκείνος μου διηγούταν και περνούσε από γενιά σε γενιά. Την έγραψα με την ίδια συγκίνηση που ένιωθα όταν την άκουγα παιδί στα μέρη μου.
Όταν γράφετε ένα βιβλίο πώς βρίσκετε το θέμα, που αντλείτε την έμπνευση σας;
Είναι δύσκολο να το προσδιορίσω, αλλά κάτι με ωθεί κάθε φορά να δώσω σάρκα και οστά σε όσα με αγγίζουν και με συγκινούν. Βασικά, όλοι μας με τα ίδια πανανθρώπινα θέματα ασχολούμαστε, τη ζωή και το θάνατο, τον έρωτα και τον πόνο, τον άνθρωπο δηλαδή όπως δρα και αντιδρά μέσα στην εποχή του και στο κοινωνικό του πλαίσιο.
Γνωρίζετε από την αρχή, το τέλος της κάθε ιστορίας που γράφετε ή σας οδηγεί η πλοκή;
Έχω κάτι στο μυαλό μου για την εξέλιξη της ιστορίας που διηγούμαι αλλά πολλές φορές οι ήρωές μου ανατρέπουν τα δεδομένα. Τους παρακολουθώ κι εγώ μαζί με τον αναγνώστη και με εκπλήσσουν συνεχώς, ακριβώς όπως γίνεται στη ζωή και στους ανθρώπους γύρω μας.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο σας που έχει ιδιαίτερη σημασία για σας, που το ξεχωρίζετε;
Είναι όλα τους παιδιά μου, για να παραφράσω τον Άρθουρ Μίλερ. Δε μπορώ να αδικήσω κανένα, δεν μου πάει η καρδιά.
Στις προσωπικότητες των ηρώων σας υπάρχουν κάποια στοιχεία του εαυτού σας;
Το αποφεύγω αλλά φυσικά δεν τα καταφέρνω απόλυτα. Πάντα κάποια σκέψη, κάποιο χαρακτηριστικό μου ξεπηδά ανάμεσα στις γραμμές.
Μιλήστε μου λίγο για την καθημερινότητα σας, πώς περνάει την ημέρα του ένας συγγραφέας.
Όπως κάθε άλλος άνθρωπος, με το μόχθο και τις αγωνίες της καθημερινότητας και με μια μικρή διαφορά: Ένα κομματάκι του μυαλού μου ζει μονίμως στον κόσμο των ηρώων μου κάθε φορά, με αποτέλεσμα να με πειράζουν οι δικοί μου και οι φίλοι μου για την αφηρημάδα μου. Έχω δε πολύ άναρχη συμπεριφορά στη συγγραφή μου. Πότε δεν ακουμπάω κείμενο για μήνες, πότε πέφτω με τα μούτρα, έγκλειστη για εβδομάδες ή και μήνες.
Εμείς ευχαριστούμε πολύ την Γιώτα Γουβέλη και ευχόμαστε το καινούργιο της βιβλίο να είναι
Καλοτάξιδο!!!