Καράτια στον κήπο
Τα άνθη της χαρουπιάς (φωτ. Τ. Ανδριτσόπουλος)
Ταξιάρχης Ανδριτσόπουλος (*)
https://taxiarxi.blogspot.gr/
Στη «γειτονιά» μας υπάρχουν πολλές χαρουπιές. Εξ άλλου το ζεστό και ξηρό κλίμα της περιοχής μας τις ευνοεί. Το φθινόπωρο γεμίζουν μικρά, κιτρινωπά λουλούδια που αναδίδουν μία ξεχωριστή, ιδιαίτερη μυρωδιά, η οποία δεν έχει μόνον … φίλους. Εφ όσον τα άνθη αυτά επικονιαστούν με τη γύρη από τα άνθη μιας άλλης χαρουπιάς, τότε θα εξελιχθούν σε καρπούς, τα χαρούπια ή ξυλοκέρατα, που ονομάζονται έτσι γιατί μοιάζουν με κέρατα και περιέχουν σπόρους που ονομάζονται κεράτια. Εδώ ακριβώς, σταματά η φυτολογία και περνάμε στον κόσμο των πολύτιμων λίθων και των κοσμημάτων.
Ο σπόρος της χαρουπιάς όταν ξεραθεί ζυγίζει από 0,189 έως 0,205 γραμμάρια και αυτό το βάρος μένει σταθερό ανεξάρτητα από τις εξωτερικές συνθήκες. Η ιδιότητα αυτή είναι γνωστή από πολύ παλιά και γι’ αυτό οι σπόροι της χαρουπιάς, τα κεράτια δηλαδή, χρησιμοποιούνταν για το ζύγισμα πολύτιμων υλικών όπως οι πολύτιμοι και τα μπαχαρικά. Παραφθορά της λέξης κεράτιο είναι το καράτι, η μονάδα μέτρησης του βάρους πολύτιμων λίθων που έχει οριστεί να αντιστοιχεί σε 0,200 γρ.
Ανθισμένη χαρουπιά (φωτ. Τ. Ανδριτσόπουλος)
Η χαρουπιά ευδοκιμεί σε ηλιόλουστες θέσεις σε έδαφος με πολύ καλή στράγγιση. Έχει τεράστια αντοχή στην ξηρασία και τη ζέστη. Μπορεί να δούμε κάποιες ζημιές στα κλαδιά της αν επικρατήσει παγετός, αλλά μόνον σε παρατεταμένες παγωνιές μπορεί να καταστραφεί όλο το δέντρο. Είναι ακατάλληλη για μικρά πεζοδρόμια. Επειδή είναι αειθαλές δέντρο πρέπει να την φυτεύουμε σε θέσεις που η σκιά της τον χειμώνα δεν θα μας δημιουργεί πρόβλημα. Ενώ πρέπει οπωσδήποτε να πάρουμε υπ’ όψη μας το μεγάλο μέγεθος της (ύψος: 10-12 μ. με λίγο μεγαλύτερο πλάτος). Με κατάλληλα κλαδέματα 2-3 φορές το χρόνο μπορούμε να διαμορφωθεί σε μορφή θάμνου για μεμονωμένη φύτευση ή για τη δημιουργία υψηλού φυτικού φράχτη. Στην περίπτωση αυτή δεν θα μας απασχολήσει το «άρωμα» των λουλουδιών της μια και θα κλαδεύουμε όμως όταν έχει τη μορφή δέντρου είναι βέβαιο ότι θα τα βρούμε μπροστά μας. Προσωπικά, όταν έχω στον κήπο μου ένα δέντρο που κάνει τη «δουλειά του» δώδεκα μήνες το χρόνο, για πάρα πολλά χρόνια μπορώ να του συγχωρήσω το ότι τα άφθονα άνθη του δεν έχουν το υπέροχο άρωμα που έχουν τα λουλούδια της μανόλιας ή τα τριαντάφυλλα, εξ άλλου μόνον έναν μήνα κρατάνε.
(*) Ο κ. Ταξιάρχης Ανδριτσόπουλος είναι Γεωπόνος Γ.Π.Α. Συνεργάτης στην ιστοσελίδα www.kosmonea.gr.