Κοινωνική μέριμνα στην τοπική κοινωνία (τ. 36)
Η βαθιά οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα μας εδώ και μια τετραετία είχε σοβαρότατες συνέπειες σε όλους. Κυρίως όμως χτύπησε κάποιες ομάδες του πληθυσμού που τις οδήγησε στα όρια της απόγνωσης.
Η αισιόδοξη πλευρά στο όλο πρόβλημα είναι η ενεργοποίηση των αντανακλαστικών αλληλεγγύης της κοινωνίας των πολιτών σε κάθε μέρος της Ελλάδας και σε κάθε επίπεδο προσφοράς. Στο πλαίσιο φορέων, όπως κυρίως η Εκκλησία και η Τοπική Αυτοδιοίκηση αναπτύχθηκαν σημαντικές δράσεις εθελοντικής προσφοράς. Ειδικά η Τοπική Αυτοδιοίκηση εμφάνισε αισιόδοξα αντανακλαστικά. Δεν υπάρχει ίσως δήμος στη χώρα που να μην έχει οργανώσει τουλάχιστον κοινωνικό παντοπωλείο και κοινωνική ιματιοθήκη. Αλλά και συσσίτια και άλλες πρωτοβουλίες.
Αρκούν όμως αυτά; Καλύπτουν το πρόβλημα όλες αυτές οι πράγματι θετικές δράσεις; Θα πρέπει να σκεφθούμε ότι υπάρχουν κάποια ειδικά προβλήματα που θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελούν παρενέργειες της κρίσης, με δυσμενείς συνέπειες που ίσως να μην είναι εμφανείς άμεσα.
Για παράδειγμα πώς αντιμετωπίζουμε την ψυχολογική πίεση των οικογενειών που πλήττονται βαριά; Ειδικότερα πώς συνεισφέρουμε στο να ξεπεραστούν οι ψυχολογικές πιέσεις που υφίστανται τα ανήλικα μέλη των οικογενειακών αυτών; Τα παιδιά τους, δηλαδή. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και το Σχολείου στην αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων;
Μια σωστά οργανωμένη υπηρεσία κοινωνικής μέριμνας σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας και αυτοδιοίκησης θα πρέπει να διαθέτει κατ’ αρχήν άρτια καταρτισμένη διεπιστημονική ομάδα καθώς επίσης και άτομα, εθελοντές ή εργαζόμενους, τα οποία θα είναι έτοιμα να προστρέξουν εκεί όπου υφίσταται, ή κάθε φορά προκύπτει ανάγκη.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται να τεθούν στόχοι και να υπάρχει ανάλογη βούληση για την επίτευξή τους.
Χρύσα Παρίση