Μετά το σχολείο: Μία εργαζόμενη μητέρα ψάχνει λύση για το καλοκαίρι
Το ερώτημα που βασανίζει ήδη χιλιάδες εργαζόμενους γονείς παιδιών σχολικής ηλικίας δεν αφορά την επαγγελματική τους αποκατάσταση αλλά τις καλοκαιρινές «διακοπές». Επιχειρώντας να εξερευνήσουμε τις δυνατότητες που παρέχει το σημερινό σύστημα κοινωνικής φροντίδας στους εργαζόμενους γονείς παιδιών σχολικής ηλικίας, πέσαμε στο γνωστό τοίχο: λίγα προγράμματα, λίγες θέσεις …
Από τη Μεταξία Χιωτέλλη
Το καλοκαίρι έρχεται και ο γνωστός προβληματισμός έχει ήδη αρχίσει: τί θα κάνουμε όλοι εμείς οι εργαζόμενοι γονείς και τί θα γίνουν τα παιδιά μας, καθώς τα δημόσια σχολεία – ως γνωστόν – από τα μέσα Ιουνίου και μετά κλείνουν τις πόρτες τους; Γνωστές ή/και λιγότερο γνωστές λύσεις υπάρχουν, θα πει κάποιος. Είναι όμως αρκετές για το σύνολο των παιδιών μας; Διαθέσιμες λύσεις για χαμηλό budget Κάνοντας μια μικρή έρευνα, αφού το συγκεκριμένο πρόβλημα με αφορά άμεσα, διαπίστωσα ότι οι λύσεις που προσφέρονται είναι πάνω – κάτω οι εξής :
- Το λεγόμενο « καλοκαιρινό σχολείο» που λειτουργεί σε αρκετούς δήμους της χώρας για παιδιά του δημοτικού με συμμετοχή περίπου 100 ευρώ για το κάθε παιδί. Συνήθως ξεκινάει μία εβδομάδα μετά τη λήξη της σχολικής περιόδου και ολοκληρώνεται στα τέλη Ιουλίου, πράγμα που σημαίνει ότι η καλοκαιρινή άδεια του/των γονιού / γονέων θα πρέπει να καλύπτει τουλάχιστον το μήνα Αύγουστο κάθε χρόνο.
- Τα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών ( ΚΔΑΠ ) που λειτούργησαν σταδιακά σε διάφορους δήμους της χώρας για παιδιά ηλικίας 6 – 12 ετών. Στους χώρους αυτούς τα παιδιά περνούν δημιουργικά το χρόνο τους συμμετέχοντας σε δραστηριότητες όπως είναι η ζωγραφική, οι κατασκευές, τα εικαστικά, το θεατρικό παιχνίδι και άλλα. Η υλοποίηση, όμως του προγράμματος των ΚΔΑΠ γίνεται πλέον από τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας με αρκετά αυστηρά – όπως πολλοί γονείς ισχυρίζονται – κριτήρια εξαιτίας των λιγοστών διαθέσιμων θέσεων, με αποτέλεσμα να απορρίπτονται πολλές αιτήσεις ανθρώπων που πραγματικά αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Άξιο προβληματισμού είναι εδώ το γεγονός ότι όλο αυτό εντάσσεται στην επονομαζόμενη δράση « Εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής» που στόχος της είναι η αύξηση της απασχολησιμότητας και της ισότιμης συμμετοχής των γυναικών στην εργασία, μέσω της παροχής θέσεων φροντίδας και φιλοξενίας των παιδιών τους από δομές.
- Μεμονωμένα προγράμματα δήμων για παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα ολοκληρωμένων διακοπών και αξιοποιούν το χρόνο τους στα εικαστικά, το θεατρικό και ομαδικό παιχνίδι, τη μουσική, τον αθλητισμό, τον παραδοσιακό & μοντέρνο χορό και άλλα υπό την καθοδήγηση έμπειρων ή λιγότερο έμπειρων παιδαγωγών και εμψυχωτών.
Τα υπέρ και τα κατά Όσα μόλις τώρα αναφέρθηκαν είναι παροχές με ελάχιστη ή και καθόλου οικονομική συμμετοχή για το γονιό, κάτι που είναι ιδιαίτερα ανακουφιστικό. Βασίζονται όμως κυρίως στους δήμους με τη γνωστή ελλιπή χρηματοδότηση κι έτσι οι θέσεις είναι πάντα λιγότερες από τη ζήτηση. Όσο για τον προβληματισμό σχετικά με την επάρκεια του εκάστοτε προγράμματος (πόσο καλά θα περνάει εκεί το παιδί μου;), την αξιολόγησή του και κατ’ επέκταση της διασφάλιση της ποιότητάς του, αφήστε το καλύτερα, γιατί θα μας περάσουν για UFΟ. Ας μην ξεχνάμε βέβαια και τα ιδιωτικής πρωτοβουλίας «καλοκαιρινά σχολεία», που είναι μία ακόμη από τις λύσεις που προσφέρονται για φύλαξη και δημιουργική απασχόληση των παιδιών μας πριν την καλοκαιρινή μας ( ουφ… ) άδεια. Πόσοι, όμως από εμάς – και εν μέσω οικονομικής κρίσεως – έχουν τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο Δεν ξέρω για εσάς, προσωπικά πάντως… Once upon a time Συζητώντας με φίλους που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα – και ενώ κάποιοι από αυτούς έχουν ήδη στραφεί στη μία ή την άλλη λύση – σκέφτομαι πως υπήρξα τυχερή για τα παιδικά μου καλοκαίρια. Και αυτό γιατί, μόλις έκλεινε το σχολειό, οι γονείς μου μας έστελναν στη γιαγιά και στον παππού, όπου για τρεις περίπου μήνες χαιρόμουν το παιχνίδι, τις βόλτες και τη θάλασσα. Δυστυχώς, όμως – όπως πολύ σοφά επεσήμανε μία φίλη – οι εποχές που μόλις έκλειναν τα σχολεία φεύγαμε διακοπές έχουν τελειώσει. Είναι λίγα τα παιδιά πλέον που μπορούν να έχουν αυτή την πολυτέλεια, γιατί πολυτέλεια κατάντησε το κάποτε αυτονόητο. Και δυστυχώς επίσης, οι γονείς στη σημερινή εποχή πρέπει να δουλεύουν και οι δύο όσο γίνεται περισσότερο. Όποια και αν είναι η λύση στην οποία τελικά θα καταφύγουμε, θα πρέπει να είναι για την όσο το δυνατόν καλύτερη αξιοποίηση του χρόνου των παιδιών μας, προσφέροντάς τους την ευκαιρία για δημιουργικές και όμορφες ημέρες πριν τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Καλή συνέχεια σε όλους και όλες !
(Swm)