Όποιος αντιγράφει ή ακολουθεί είναι πάντα δεύτερος και παρακάτω
Αποσπάσματα από άρθρο του κ. Ευάγγελου Γ. Σπύρου, εκδότη
Θα ήθελα να επισημάνω τον κίνδυνο που διατρέχουν όσοι αντιγράφουν ή ακολουθούν σε οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο.
Όλοι αυτοί είναι μέχρι το πολύ, δεύτεροι και παρακάτω στη σειρά! Αυτό δείχνει η ιστορία. Όλες οι εταιρίες που κυριάρχησαν σε εθνικό ή πολυεθνικό επίπεδο ήταν πρωταγωνίστριες, οραματίστριες, πρωταθλήτριες σε κάτι… Οι πρώτοι των πρώτων δεν αντιγράφουν και δεν ακολουθούν.
Έχουν ιδέες και ασκούν επιρροή στους υπόλοιπους για μεγάλες χρονικές περιόδους, αφήνουν πρωτότυπη σφραγίδα που δεν είναι κάτι άλλο, αλλά ο εαυτός τους, είναι πρότυπο για άλλους, δεν είναι TO ΤΕΛΕΙΟ, είναι όμως κάτι το διαφορετικό που αγωνίσθηκε με ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ τρόπο να γίνει τέλειο.
Όσοι δεν αντιγράφουν «κολλάνε» την πρωτοτυπία και τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο στον περίγυρό τους και στην κοινωνία του χώρου τους. Αυτοί που πρωταγωνιστούν είναι δημιουργοί που κτίζουν συνέχεια κάτι νέο που δεν τελειώνει, είναι καθημερινοί «εφευρέτες» για κάτι που κάνει την ζωή καλύτερη.
Οι πρωταγωνιστές φτιάχνουν ρολόγια και οι αντιγραφείς δείχνουν τι ώρα λέει το ρολόι. Οι πρωταθλητές φτιάχνουν εργοστάσια με αυτοκίνητα και οι δεύτεροι ανώνυμα ανταλλακτικά.
Οι μεν είναι ανεξάρτητοι οι δεύτεροι δέσμιοι του τι θα κάνουν, τι θα σκεφθούν, τι θα κοινοποιήσουν οι άλλοι, οι πρώτοι.
Οι πρωταγωνιστές είναι συνέχεια σε «έντονη αλλαγή και κίνηση». Οι πρώτοι κάνουν και ριψοκίνδυνες κινήσεις. Οι πρώτοι επιζητούν και μακροπρόθεσμες και βραχυπρόθεσμες αποδόσεις, έχουν ιδεολογία προσαρμογής στο περιβάλλον. Οι πρώτοι έχουν αρχές προσαρμοσμένες στην υπηρεσία του συνανθρώπου. Οι πρώτοι βλέπουν τους άλλους σαν προσωπικότητες ολοκληρωμένες, όχι σαν ένα κομμάτι τους.
Εταιρίες έσβησαν ή έμειναν «κομπάρσοι» επειδή οι ηγεσίες τους είχαν νοοτροπία «δεύτερου» ή «υπαλλήλου» που περίμενε τι θα πει ο πρώτος, κάποιος άλλος και όχι αυτός. Είναι πολλοί αυτοί που χθες και σήμερα είχαν προσόντα…δεύτερου και αναγκαστικά έκαναν και τις εταιρίες τους δεύτερες καταδικάζοντας σε ανεργία και μαρασμό αρκετό κόσμο!
Στα τελευταία 40 χρόνια οι αλλαγές που έγιναν ΕΔΕΙΞΑΝ ότι οι αντιγραφείς και…υπάλληλοι μένουν πάντα πίσω να ακολουθούν…
Ο κόσμος έχει ανάγκη τα είδωλα, τους πρωταγωνιστές, τους πρώτους, τους νέους, το ΝΕΟ, το πρωτότυπο.
Η καλύτερη συνταγή επιτυχίας είναι να είσαι ο εαυτός σου αξιοποιώντας τα προσόντα σου. Από την άλλη αν δεν γεννηθείς ΑΣΤΕΡΙ… δε γίνεται τίποτα. Όλοι όσοι γεννήθηκαν ΣΤΑΡ δεν αντέγραψαν. Ηθοποιοί, καλλιτέχνες, πλούσιοι, τραγουδιστές, αθλητές, πολιτικοί, θρησκευτικοί ηγέτες!
Όσοι θέλουν να έχουν λόγο ύπαρξης οφείλουν να είναι αυτό που είναι δηλαδή διαφορετικοί από τους άλλους!
Δεν αντέγραψε ο Καζαντζίδης, ο Χατζιδάκης, ο Θεοδωράκης, ο Δομάζος, ο Τσιτσάνης, ο Ωνάσης, η Κάλλας, ο Αγγελόπουλος, ο γιατρός Παπανικολάου, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Σεφέρης… Αξιοποίησαν τον εαυτό τους. Έγιναν ηγέτες…Κουράστηκαν, δούλεψαν, αγωνίσθηκαν να είναι αυτοί που είναι. Το θέατρο είναι θέατρο, η αληθινή ζωή είναι κάτι άλλο, Όλοι μας θέλουμε γνησιότητα, αλήθεια, ανθρωπιά, ειρήνη μέσα μας και όχι ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ να γίνουμε κάτι άλλο που δεν είμαστε…
Ισχύουν και στη δημοσιογραφία όλα αυτά που γράφω. Οι μεγάλοι δημοσιογράφοι ήταν πρωτότυποι, ΔΕΝ ΑΝΤΕΓΡΑΦΑΝ, δημιουργούσαν, έγραφαν πρωτότυπα γεγονότα δεν αντέγραφαν κάτι παρόμοιο…
Οι αναγνώστες ξέρουν να ΤΙΜΩΡΟΥΝ αυτούς που αντιγράφουν με την απόρριψη αυτών που δεν έχουν να τους πουν κάτι «νέο»… Έχουν και τη σύνεση της σύγκρισης αλλά και της μνήμης που τους θυμίζει ότι αυτό το «δημοσίευμα» είναι αντιγραφή από κάπου αλλού. Οι κυκλοφορίες των μέσων ενημέρωσης πιστοποιεί αυτήν την αλήθεια. Και στον τύπο ισχύει αυτό που γράψαμε για τις εταιρίες. Όσοι υπάρχουν να γράψουν τα ήδη υπάρχοντα κρατάνε για λίγο.
Κάθε φορά που πάω σε βραβεύσεις και απονομές επιτυχίας παρατηρώ ότι οι πρώτοι πάντα βρίσκουν κάτι ΝΕΟ να προσφέρουν. Οι πλατείες όλου του κόσμου είναι με αγάλματα ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ. Δεν υπάρχουν αγάλματα και ανδριάντες αντιγραφέων.