Η Ψεύτρα

Όσοι τη γνωρίσαμε από κοντά, ξέρουμε: η αλήθεια της αλλάζει με τη μέρα. Ό,τι τη συμφέρει είναι πραγματικό· ό,τι δεν την εξυπηρετεί, είναι «κακοήθεια». Πρώτα χαμογελούσε σε όλους. Μετά υπονόμευσε έναν-έναν. Και τώρα στέκεται δίπλα στους πιο αδύναμους κρίκους, ελπίζοντας να αναβαπτιστεί.

Δεν μιλά ποτέ για τον εαυτό της. Πάντα «μεταφέρει». Πάντα «εκφράζει». Άλλες φορές «ενημερώνει» για αποφάσεις που δεν πάρθηκαν ποτέ, άλλες αποσιωπά ό,τι δεν βολεύει το αφήγημα. Φτιάχνει την πραγματικότητα όπως τη βολεύει – και την αποδίδει σε άλλους. Σαν να μην ευθύνεται ποτέ. Σαν να μην ήταν ποτέ εκεί.

Η Ψεύτρα δεν λέει απλώς ψέματα – τα σκηνοθετεί. Με ύφος σταθερό, με δηλώσεις «θεσμικές», με φωτογραφίες καλά επιλεγμένες. Κανένα έργο, καμία πράξη, καμία πρωτοβουλία που δεν είναι δική της, δεν γλιτώνει από την «παρουσία» της. Τη μία μέρα κάτι καταγγέλλει. Την άλλη το υιοθετεί. Και πάντα, μα πάντα, φταίει κάποιος άλλος.

Η Ψεύτρα μπορεί να κοροϊδέψει πολλούς για λίγο. Αλλά όχι όλους για πάντα. Γιατί έρχεται πάντα εκείνη η στιγμή που η πραγματικότητα χτυπά δυνατά την πόρτα. Και τότε, καμία λέξη, κανένα αφήγημα, κανένα θεατρικό χαμόγελο δεν φτάνει για να την κρύψει.

Ας την αφήσουμε, λοιπόν, να συνεχίσει το μονόλογό της.

Κι εμείς, σιωπηλοί αλλά ξύπνιοι, θα κρατάμε σημειώσεις.

Γιατί η αλήθεια – όπως και η αξιοπρέπεια – δεν χρειάζεται κραυγές.

Μόνο καθαρό βλέμμα και καθαρές πράξεις.

 Ο Παραλογιστής
 Σειρά: Τα Παράλογα