Στο Διοικητικό Εφετείο η τύχη της Πλατείας 28ης Οκτωβρίου στον Παπάγο

Μαρία Κάστρου 

Στις 17 Σεπτεμβρίου 2025 εκδικάζεται στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών η προσφυγή που έχει καταθέσει η «Κίνηση Κατοίκων» Παπάγου κατά της οικοδομικής άδειας για την κατασκευή του 4ου Δημοτικού και του 4ου Νηπιαγωγείου στον χώρο της Πλατείας 28ης Οκτωβρίου, γνωστής ως «Ελαφάκι».

Με το ΦΕΚ 139 Δ’/15-07-1969 στο Ο.Τ. 338α προβλεπόταν η ανέγερση δημοτικού σχολείου, ρύθμιση που διατηρήθηκε και στο ΦΕΚ 414 Δ’/29-10-1977. Η πρόβλεψη αυτή δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Έτσι, για δεκαετίες ο χώρος χρησιμοποιείται ως πλατεία-πάρκο, με υψηλή ξυλώδη βλάστηση και υποδομές αναψυχής.

Η έκταση των περίπου 4.700 τ.μ. φιλοξενεί 120 δέντρα, εκ των οποίων τα περισσότερα είναι πεύκα και ευκάλυπτοι άνω των 50 ετών. Το 1997 εγκαινιάστηκε επίσημα ως «Πλατεία 28ης Οκτωβρίου» και έκτοτε λειτουργεί ως σημείο συνάντησης για κατοίκους, με σιντριβάνι, παιδική χαρά και το γλυπτό «Ελαφάκι» του Πέτρου Μωραΐτη.

Το 2019, το Δημοτικό Συμβούλιο Παπάγου-Χολαργού αποφάσισε την ανέγερση σχολικού συγκροτήματος στον χώρο. Η οικοδομική άδεια προβλέπει κάλυψη περίπου 35% του οικοπέδου από κτίρια, χωρίς να συνυπολογίζονται οι αυλές και τα γήπεδα, γεγονός που έχει προκαλέσει αντιδράσεις.

Περίπου 2.500 κάτοικοι έχουν υπογράψει ηλεκτρονικά μέσω του save-green-papagos.gr, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στην απώλεια του πρασίνου.

Η υπόθεση έχει πλέον φτάσει στα δικαστήρια, με τρεις σημαντικές ημερομηνίες:

• 17 Σεπτεμβρίου 2025: Διοικητικό Εφετείο Αθηνών – εκδίκαση Αίτησης Ακύρωσης κατά της οικοδομικής άδειας.

• 9 Δεκεμβρίου 2025: Συμβούλιο της Επικρατείας – συζήτηση Αίτησης Ακύρωσης κατά αποφάσεων του Δήμου και άλλων φορέων.

• 10 Δεκεμβρίου 2025: Συμβούλιο της Επικρατείας – συζήτηση Αίτησης Ακύρωσης κατά του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου (ΓΠΣ).

Η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου θα αποτελέσει τον πρώτο σταθμό για το μέλλον της πλατείας, θέτοντας στο επίκεντρο το ερώτημα: θα παραμείνει κοινόχρηστος πνεύμονας πρασίνου ή θα μετατραπεί σε σχολικό συγκρότημα;

Πέρα από τα στενά όρια του Παπάγου, η υπόθεση αναδεικνύει ένα γενικότερο ζήτημα αστικού σχεδιασμού: πώς μπορεί να ισορροπήσει μια πόλη ανάμεσα στις ανάγκες της κοινωνίας και την προστασία των ελεύθερων χώρων.