Το Ελεγκτικό Συνέδριο Φρουρός της νομιμότητος του Κράτους Δικαίου

του Γιάννη Σκουτέρη

επ. δικηγόρου

τ. αντιδημάρχου Χολαργού

Το Μέγαρο Μαξίμου επισημαίνει τον μη δεσμευτικό χαρακτήρα της γνωμοδότησης του Ελεγκτικού Συνεδρίου, το οποίο έκρινε αντισυνταγματική την περικοπή των συντάξεων από το 2019.

Παραβλέπει προφανώς ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο είναι Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο, όπως ο Α.Π. και το Σ.τ.Ε., οι αποφάσεις – γνωμοδοτήσεις των οποίων και μάλιστα της Ολομελείας, είναι σεβαστές και αμετάκλητες και ως τέτοιες εφαρμόζονται αναγκαστικά από την Διοίκηση.

Εξ άλλου, με την εν λόγω γνωμοδότηση κρίθηκε το αυτονόητο, ότι δεν νοείται νόμος υπό αίρεση, ούτε χωρίς  την αναλογιστική μελέτη, σχέδιο δημοσιονομικού ενδιαφέροντος, που προβλέπει το Σύνταγμα και το Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπως απεφάνθη το Ε.Σ. σε συνδυασμό με την νομολογία των Ελληνικών Δικαστηρίων. Η κυβερνητική «γραμμή», για άλλη μια φορά, ματαίως προσπαθεί να οπλιστεί με το επιχείρημα των θετικών μέτρων, αορίστως, κοινωνικής στήριξης με τα οποία δήθεν θα ελαχιστοποιηθούν οι επιβαρύνσεις.

Τα προβλήματα αυτά, είχε εντοπίσει παλαιότερα και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, όταν το τον περασμένο Δεκέμβριο μήνα, είχε δηλώσει: Η επιμονή των Δανειστών για μέτρα μετά διετία (2019) είναι αντιδημοκρατική και κανένα κοινοβούλιο της Ευρωζώνης δεν θα μπορούσε να τη δεχθεί.

Για να προσθέσει ο Υπουργός Οικονομικών Ε. Τσακαλώτος, ότι η προκειμένη προνομοθέτηση είναι προβληματική για την Δημοκρατία, στην συνέχεια της περιβόητης άλλης δηλώσεώς του, ότι εάν η δεύτερη αξιολόγηση δεν κλείσει με τους πιστωτές τον Δεκέμβριο μήνα, «καήκαμε». Επομένως, μετά την ως άνω διαμόρφωση της νομικής κατάστασης και το γεγονός ότι το Ε.Σ. επιλαμβάνεται υποθέσεων συνταξιοδοτικού χαρακτήρος κλπ., προληπτικώς και κατασταλτικώς προς διασφάλιση των οικονομικών του Δημοσίου, δεν είναι ανεκτό από την συνταγματική μας τάξη να ψηφισθούν μέτρα, τα οποία εκ των προτέρων, έχουν κριθεί αντίθετα με το Σύνταγμα.

Με άλλα λόγια, το Ελεγκτικό Συνέδριο είναι φρουρός της νομιμότητας του Κράτους δικαίου, σε δύο φάσεις. Είτε προειδοποιεί την διοίκηση ότι μια ρύθμιση νόμου, Προεδρικού Διατάγματος ή Υπουργικής αποφάσεως είναι αντίθετη με το Σύνταγμα, οπότε η σχετική δαπάνη δεν ενταλματοποιείται ως αντισυνταγματική, είτε ακυρώνει παράνομη παροχή, περικοπή ή μείωση συντάξεων κλπ. μέσω του επιτρόπου Ε.Σ. στην αρμόδια Περιφέρεια. Και όχι μόνον, πρόσφατα, το ίδιο Δικαστήριο απεφάνθη ομόφωνα σε ολομέλεια, ότι οι παρατάσεις των συμβάσεων υπαλλήλων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως που ανέρχονται περίπου στις 15.000 καθώς και οι μονιμοποίησή τους, είναι παράνομες ως αντισυνταγματικές.

Περαιτέρω, κρίθηκε ότι δεν μπορούν να πληρωθούν όσοι συμβασιούχοι παρείχαν τις υπηρεσίες τους με παράταση του χρόνου συμβάσεώς τους, κατά παράβαση του Συντάγματος.

Βέβαια, η Κυβέρνηση με συνεχείς παρεμβάσεις προσπαθεί να υπερβεί τον σκόπελο των συμβασιούχων των Δήμων και να επιβάλει την ανανέωση των συμβάσεών τους.

Όταν έληξαν οι συμβάσεις, δόθηκε παράταση μέχρι τα τέλη του 2016, στη συνέχεια, παρά τις αντιδράσεις πολλών δημοτικών αρχών, και το γεγονός ότι μετά την ολοκλήρωση διετίας δεν ήταν δυνατή η ανανέωση εργασίας, ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, με τους συνεργάτες του έφτασαν στο σημείο να περάσουν τροπολογία σε άσχετο νόμο δια της οποίας οι συμβάσεις παρατείνονται «έτσι κι αλλιώς» μέχρι τέλους του 2017 κατά παρέκκλιση – όπως το βλέπετε – κάθε άλλης διατάξεως! …

Προς τούτο μάλιστα ο Υπουργός των Εσωτερικών κ. Πάνος Σκουρλέτης, έστειλε και εγκύκλιο προς τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, υπογραμμίζοντας με απειλές το υποχρεωτικό των παρατάσεων.

Πάντως, προκάλεσε κατάπληξη η ερμηνεία του Μαξίμου ότι οι αποφάσεις ενός Ανωτάτου Δικαστηρίου έχουν γνωμοδοτικό χαρακτήρα. Αποφασιστικό – αποφασιστικότατο έχουν και το καταλαβαίνουν από πρώτο χέρι αυτή την εποχή οι συμβασιούχοι, των οποίων οι συμβάσεις παρατάθηκαν από τον συνταγματολόγο υπουργό Γ. Κατρούγκαλο, κατά παράβαση του Συντάγματος. Ο οποίος Υπουργός παρά ταύτα – όπως ο ίδιος αυτοαποκαλείται κομμουνιστής φιλάρεσκα και αλαζονικά, τονίζοντας όλως εμφαντικά ότι θα παραμείνει μέχρις ότου ανατείλει ο σοσιαλισμός.

Δεν παραλείπουμε να σημειώσουμε ότι και ο Άρειος Πάγος σε παρόμοιες υποθέσεις με τις συμβάσεις προσωπικού καθαριότητας των υπαλλήλων των ΟΤΑ, ν.π.δ.δ. κλπ. έχει αποφανθεί ότι ανεξάρτητα εάν αυτοί καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες δεν μπορούν να θεωρηθούν συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μετατρεπόμενες σε αορίστου χρόνου, ούτε δηλαδή να μονιμοποιηθούν.

Και τούτο διότι απαγορεύεται από της δημοσιεύσεως του π.δ. 164/2004 (19.7.2004) και την οδηγία 1999/70 ΙΕΚ του Συμβουλίου της οποίας η προθεσμία προσαρμογής της στην Ελληνική Νομοθεσία έληξε στις 10 Ιουλίου του 2002.

Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε και να υπογραμμίσουμε του Θεού και εργάτη το δίκαιο, ανεξάρτητα από τις ανορθόδοξες και επικίνδυνες ενέργειες της Κυβέρνησης περί επιστροφής των καταβληθέντων κλπ., ότι και αν ακόμη ο εργασθείς δεν δικαιούται τις αντίστοιχες αποδοχές, έχει αξίωση για απόδοση της ωφελείας που αποκόμισε ο εργοδότης από την παροχή εργασίας σε εκτέλεση ακόμη και άκυρης συμβάσεως.

Από τα παραπάνω, φρονούμε καταδεικνύεται ότι οι θεσμοί δεν λειτουργούν. Πρώτα ο λαός και μετά ο θεσμός, παλιά ρήση Α. Παπανδρέου.

Όλα στην Ελλάδα είναι μία βιτρίνα, μια επιφάνεια. Χαρακτηριστικό σύμπτωμα της εθνικής νόσου, η εικαζομένη καθ’ υπόθεση δηλαδή απόφαση του Ε.Σ. κατά τον ανεκδιήγητο, επιτρέψατέ μου Υπουργό Εργασίας κ. Π. Σκουρλέτη, στον οποίο προφανώς διαφεύγει ότι Δημοκρατία χωρίς Δικαιοσύνη δεν νοείται.

Η «γνώμη» δηλαδή της Δικαιοσύνης γίνεται σεβαστή και ακολουθείται από τους κρατικούς φορείς και ακολουθείται μόνον εάν είναι αρεστή στον Πρωθυπουργό ή στους επικυρίαρχους, στους δανειστές, που αποφασίζουμε για μας χωρίς εμάς.

Η όλη κατάσταση παραπέμπει σε κακόγουστο ανέκδοτο και ο αλά κάρτ σεβασμός σε θεσμούς και εξουσίες, αποτελεί πληγή που κακοφορμίζει γρήγορα. Αν τα Ανώτατα Δικαστήρια, οι αποφάσεις των οποίων κυρίως τα χρόνια της κρίσης δεν εφαρμόζονται, δεν χρειάζονται, γιατί να υπάρχουν. Αφού φθάσαμε στην Ελλάδα στο σημείο οι ξένοι να νομοθετούν και οι ντόπιοι εφαρμόζουν, ποιος ο λόγος οι πολίτες να πληρώνουν τα έξοδα θεσμικών οργάνων που κινδυνεύουν να καταντήσουν … σφραγίδες.