Όποιος σκάβει λάκκο για τον άλλον, πέφτει ο ίδιος μέσα

Όταν… ντρέπεται και η ντροπή

Ντρέπεται και η ντροπή όταν βλέπει κάποιους να πιστεύουν ότι με υπόγειες μεθόδους και κρυφές διαδρομές θα κερδίσουν έδαφος. Στήνουν παγίδες, σκάβουν λάκκους, υφαίνουν ίντριγκες. Μόνο που όλα αυτά είναι τόσο ορατά, που καταντούν φάρσα. Όλοι παρακολουθούν το θέατρο της σκιάς και γελούν με την αδέξια παράσταση – άλλωστε και το κοινό έχει μάθει να ξεχωρίζει την κακή ερμηνεία.

Προσπαθούν να υποσκάψουν τους άλλους, αλλά στην πορεία υποσκάπτουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Θέλουν να μοιάζουν μυστικοπαθείς, μα η μυστικότητα τους έχει την ίδια αξιοπιστία με μεγάφωνο σε συναυλία: κάνει θόρυβο, τραβάει βλέμματα, και προδίδει κάθε τους βήμα.

Μιλούν για «διαφάνεια» την ώρα που λειτουργούν με διαρκείς σκιές. Υπόσχονται εντιμότητα, αλλά παζαρεύουν στο παρασκήνιο. Θέλουν να δείχνουν στιβαροί, αλλά μοιάζουν περισσότερο με χάρτινες φιγούρες που λυγίζουν με το πρώτο αεράκι.

Κι ενώ οι ίδιοι πείθονται πως είναι αόρατοι, έχουν καταφέρει το αντίθετο: να γίνονται διάφανοι. Διάφανοι όχι γιατί λάμπουν, αλλά γιατί ξεσκεπάζονται. Και τότε… ντρέπεται και η ντροπή.

 Ο Παραλογιστής

 Σειρά: Τα Παράλογα