Γιορτάζοντας τούτη τη μέρα χωρίς τη Μητέρα…

Διαβάζοντας το κείμενο που από καρδιάς έγραψε η Γαλλίδα Anne Costisella τόσο περισσότερο εικόνες ,σκέψεις,αισθήματα,μυρωδιές, κυρίως αυτές, πλημμύρισαν το μυαλό και την καρδιά για τη δική μου μητέρα που μας άφησε νωρίς.

Το παρακάτω κείμενο αφιερώνεται σε όλους όσοι έχασαν τη μητέρα τους,σε μικρή ή μεγαλύτερη ηλικία .Γιατί είναι οδυνηρή η αποκοπή του ομφάλιου λώρου ,η έλλειψη της ανοιχτής αγκαλιάς ,του μαμαδίστικου φαγητού και η λέξη αυτή ποτέ πια δεν θα ξαναπείς…

Ειρήνη Γαβαλά-Χαρδαλιά

« Η Γιορτή της Μητέρας ,όταν πια δεν υπάρχει ,είναι μια ευκαιρία για να σκεφτούμε τη θέση που καταλαμβάνει στη ζωή του παιδιού.

Έχασα τη μητέρα μου στα 14 χρόνια μου.Δεν θα μιλήσω ούτε για το σοκ ούτε τον πόνο το δικό μου και της οικογένειάς μου,τη ριζική αλλαγή στη ζωή μας.Το μόνο που θα π είναι πως δεν ήταν εκεί όταν πήρα το δίπλωμα της οδήγησης,το πτυχίο μου.στις εγκυμοσύνες και τους τοκετούς μου.Δεν ήταν εκεί όταν τα παιδιά μου είχαν πυρετό να με συμβουλέψει στα διλήμματά μου,να με παρηγορήσει στις μικρές και μεγάλες απογοητεύσεις μου.

Κάθε φορά που πλησιάζει η Γιορτή της Μητέρας την σκέφτομαι πολύ . Αυτή την απότομη διακοπή στο γενεαλογικό μου δέντρο.Δεν είναι εύκολο να αντικαταστήσεις τη μητέρα από τον πατέρα,τους θείους.τις θείες.Όταν γίνεσαιι μητέρα και έχεις χάσει τη δική σου συνειδητοποιείς πως η μητέρα είναι κυριολεκτικά αναντικατάστατη μια διαπίστωση καθησυχαστική όσο και τρομακτική.

Κανείς δεν μαγειρεύει όταν η μαμά είναι σπίτι εκτός και αν είναι άρρωστη ή έχει πια φύγει…Η μητέρα είναι η σταθερή μας αναφορά,πάντα παρούσα κάπου εκεί στο βάθος όταν διασκεδάζουμε,όταν διαβάζουμε, μεγαλώνουμε,μια παρουσία διακριτική,μια δικλείδα ασφάλειας και σιγουριάς.

Έχασα τη μητέρα μου σε μια ηλικία που δεν είχα ακόμα συνειδητοποιήσει την παραγματικότητα και τις αντιθέσεις στη ζωή των ενήλικων.Και τελικά η μητέρα μου αντιπροσώπευε την αλλοτινή μου ανεμελιά .Για τα παιδιά μας είμαστε οι μαμάδες όλα τα άλλα,η αγάπη ,η προσοχή,η φροντίδα είναι κάτι το αυτονόητο ,το φυσιολογικό.

Μετά από όλα αυτά τα χρόνια χωρίς τη μητέρα μου και έχοντας πια αποκτήσει δυο παιδιά σκέφτομαι συχνά αυτή την παιδική ανεμελιά τη συνυφασμένη με εκείνη.

Τόσα χρόνια χωρίς τη μητέρα ,χρόνια χωρίς τα πολύτιμα μαθήματα ζωής που μόνο εκείνη σου δίνει.Είναι αλήθεια πως όλοι γύρω μου ,ο πατέρας,τα αδέλφια μου,οι συγγενείς μου μεταφέρουν εικόνες από εκείνη και μου υπενθυμίζουν συνεχώς πως η ζωή είναι γλυκιά παρόλες τις αντιξοότητες.

Τη Μέρα της Μητέρας προσπαθώ να μεταδώσω στα παιδιά μου τις αξίες της μαμάς και της γιαγιάς μου.

Τα παιδιά μου δεν συνειδητοποιούν πως ο χρόνος κυλάει γρήγορα αλλά εγώ κάθε τέτοια μέρα σκέφτομαι πως δεν θάμαι πάντα εδώ.Οι μαμάδες  αντιλαμβάνονται τον χρόνο που περνάει μέσα από τα παιδιά τους που μεγαλώνουν,τα ρούχα που δεν τους χωράνε πια,την ανεξαρτησία τους,τις νέες αρχές στη ζωή τους.Είναι ο κύκλος της ζωής, που η μητέρα μου δεν πρόλαβε να μου μάθει και τελικά μεγαλώνω και γερνάω βλέποντας τα παιδιά μου να πετάνε με τα δικά τους φτερά,κάτι που εκείνη δεν πρόλαβε να ζήσει.

Μια μέρα Γιορτής μοναδικής

Αυτή τη μέρα τα παιδιά μου χαρίζουν κάρτες και δώρα που φτιάχνουν μόνα τους και μου φέρνουν στο νου τη δική μου παιδική ηλικία όταν προσπαθούσα για ώρες να κόψω ένα λουλούδι που τελικά δεν έμοιαζε καθόλου με λουλούδι…

Είναι μια μέρα που μου θυμίζει πως όλες μας είμαστε και μαμάδες και παιδιά.

Είτε είναι η πρώτη σας γιορτή σαν μαμά είτε η πολλοστή ,είναι μια μοναδική ευκαιρία για να συνειδητοποιήσουμε πως είναι πραγματική ευλογία που είμαστε μαμάδες και πολύ τυχερά τα παιδιά μας που μας έχουν στο πλάι τους.

Απολαύστε λοιπόν την ημέρα αυτή ευχαριστείτε τα παιδιά σας για τις ευχές και τα δώρα τους και πείτε χρόνια πολλά στη μαμά και τη γιαγιά σας.

Είστε η τελευταία μιας μακράς σειράς αφοσιωμένων μαμάδων και η 13 Μαΐου είναι η μέρα σας .Χρόνια σας Πολλά κι Ευτυχισμένα !»