Νικόλαος Χούτος: ζωγράφος – αγιογράφος που τιμά με την παρουσία του την πόλη μας

Ο Νικόλαος Χούτος είναι  καταξιωμένος  ζωγράφος – αγιογράφος που τιμά με την παρουσία του την πόλη μας. Μαθητής μεγάλων δασκάλων, του Κων/νου Ξυνόπουλου και του Σέργιου Σεργιάδη  έχει δουλέψει δίπλα σε σπουδαίους ζωγράφους, έχει παρουσιάσει ατομικές εκθέσεις   στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις.

Έργα του υπάρχουν σε ναούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως τον  Ι. Ναό του Αγίου Ανδρέα  στην Ρώμη, στον Ι. Ναό Αγίου Γερασίμου στα Ιλίσια, στην Ιερά μονή Σίμωνος Πέτρας στο Άγιο όρος , καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές.

Είχαμε την ευκαιρία και τη χαρά να συνομιλήσουμε μαζί του και να  απαντήσει στις ερωτήσεις μας.

Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη ζωγραφική;

Καλλιτέχνης ήξερα κι ήθελα να γίνω από την ηλικία των 10 ετών .Τότε ζωγράφιζα χάρτες με νομούς της πατρίδας μας αλλά κ του κόσμου με αφορμή το μάθημα της πατριδογνωσίας.. αργότερα τόριξα στο κόμικ, αλλά στα 16 μου χρόνια ήθελα να μπω στην Σχολή Καλών Τεχνών. Γι’ αυτό ήμουνα σίγουρος. Με εντυπωσίασε πολύ σε εκείνη την ηλικία όταν είδα για πρώτη φορά να γίνονται τοιχογραφίες στον Άγιο Γεράσιμο στα Ιλίσια κι έναν ζωγράφο να ασκεί την μνημειακή τέχνη . Αλλά η αγάπη μου για την τέχνη ήταν γενικότερη. Σε ηλικία 19 χρόνων ξεκίνησα με την σκηνογραφία επεκτάθηκα στις εικαστικές εγκαταστάσεις σε εναλλακτικούς χώρους, έκανα κολλάζ, φωτογραφίες με την τεχνική των διπλών τραβηγμάτων, εικαστικές παρεμβάσεις σε χώρους κ.α. Αλλά ξεκάθαρα ζωγραφική έμαθα στην Καλών Τεχνών με τον αείμνηστο δάσκαλο Κων/νο Ξυνόπουλο κ τον Ζωγράφο τοιχογραφιών Σέργιο Σεργιάδη, ακολουθώντας τον δρόμο της Ελληνικής Τέχνης κ την δυσδιάστατη ζωγραφική στον χώρο, δουλεύοντας δίπλα σε σπουδαίους ζωγράφους κ μελετώντας συστηματικά την ελληνιστική κ την βυζαντινή ζωγραφική.

Από πού αντλείς έμπνευση για να ζωγραφίσεις; Ποια είναι τα θέματα με τα οποία ασχολείσαι;

Έμπνευση αποτελεί για μένα ξεκάθαρα η φύση, η μορφή κ το αντικείμενο ! αλλά δεν περιμένω την έμπνευση !! Η συνεχής αδιάκοπη ενασχόλησή μου με την Τέχνη προάγει το έργο και την έρευνά του, την μελέτη για το θέμα μέσα από την ιστορία του, την αναγκαιότητα της ομορφιάς που με ενδιαφέρει όπως κι η αισθητική της όρασης στην εικονικότητα και τελικά στο εικαστικό γεγονός. Ζωγραφική είναι ο τρόπος που αναμιγνύεις τα χρώματα και συνθέτεις τον ρυθμό της φύσης !

Υπάρχει κάποιο έργο σου που ξεχωρίζεις;

Αυτό που πραγματικά ξεχωρίζω σε κάποια από τα έργα μου είναι αυτά που απομυθοποιούνται ως “φύση” ή ως “τοπίο” ή ως “μορφή” ή ως “αντικείμενο” με βάση το υλικό. Κι εννοώ τα κολλάζ. Ξεχωρίζω στην δουλειά μου αυτή τα τοπία-κολλάζ που είναι περισσότερο τοπία του κόσμου με την τεχνική του κολλάζ ή τις εικόνες-κολλάζ. Τα πρώτα εμπνευσμένα από τον χώρο των Κυκλάδων, τα δεύτερα από την ενέργεια του προσώπου των Αγίων της Βυζαντινής Τέχνης. Η Τέχνη σήμερα είναι ξεκάθαρα εννοιολογική κι όχι φωτορεαλιστική.

Τι ήταν εκείνο που σε έκανε να ασχοληθείς και με την αγιογραφία;

Οι κορυφαίοι πιστοί στην ελληνική Τέχνη, δάσκαλοί μου κι η ανάγκη να εκφράσω την Ορθόδοξη πίστη μας σήμερα – δηλαδή να προσλάβω τον σύγχρονο άνθρωπο μέσω μιας Τέχνης που την διατρέχει σε όλο της το μεγαλείο το γεγονός της “συσσώρευσης”, δηλαδή αυτό που ονομάζεται “Παράδοση” όχι με την έννοια της στατικότητας αλλά με την έννοια της δυναμικής της – είναι δύο δεδομένα που με οδήγησαν στην ενασχόλησή μου με την σύγχρονη αγιογραφία. “ Η Παράδοση η μένουσα εν εαυτή τα πάντα Καινήζει”, έλεγε ο αείμνηστος δάσκαλός μου καθηγητής της Βυζαντινής Αρχαιολογίας κ. Νικόλαος Ζίας.

Πώς νιώθεις όταν ζωγραφίζεις εικόνες αγίων; Πιστεύεις ότι οι εικόνες έχουν δύναμη;

Όταν ζωγραφίζω μία εικόνα αισθάνομαι την αναγκαιότητα της προσευχής ! Το γεγονός είναι συγκλονιστικό γιατί θα πρέπει να συγχρονιστείς με την ανάγκη του αφιερωτή χριστιανού και την πίστη του στην Ανάσταση κ την αιωνιότητα της ψυχής. Της αλήθειας και της υπάρξεως της ψυχής !! Η παραγγελία του μπορεί να ξεκινά από την αγάπη του για τον άγιο αλλά μπορεί να περιέχει και τον βαθύ πόνο για το χαμένο αγαπημένο του πρόσωπο, που φέρει το όνομα του αγίου για το οποίο αφιερώνει και την εικόνα του. Του ανθρώπου-πιστού που εμπιστεύεται στην τέχνη σου το αφιέρωμά του, την παράκλησή του, τον πόνο του, την μνήμη του κι αυτό να φορτιστεί με την αγάπη και τον πόνο κι άλλων πολλών ανθρώπων ; Ναι, πιστεύω στην δύναμη των Ιερών Εικόνων γιατί το γεγονός του να κάνεις ορατό το αόρατο είναι ανυπέρβλητο.

Πρόσφατα ανέλαβες και την αγιογράφηση της Αγίας Τριάδας στο Χολαργό. Σε ποιο σημείο βρίσκεται το έργο;

Κέρδισα τον διαγωνισμό για την διακόσμηση του Ι. Ν. Αγίας Τριάδος στον Χολαργό και ξεκίνησα το 2014. Σήμερα βρίσκομαι στο Β. Τόξο που περιλαμβάνει έξι παραστάσεις μνημειακού χαρακτήρα (4μ.Χ3μ. η καθεμία) κι αναφέρονται οι δύο στον Θεομητορικό Κύκλο κι οι τέσσερις στον Χριστολογικό. Πιστεύω πως θα έχω ολοκληρώσει το έργο σε ενάμιση χρόνο από σήμερα.

Στη Σίφνο έχεις δημιουργήσει το ΖΩΓΡΑΦΕΙΟ μίλησε μας για αυτό , τι ακριβώς είναι; Τι ήταν εκείνο που σε έκανε να επιλέξεις τη Σίφνο;

Ουσιαστικά το “ΖΩΓΡΑΦΕΙΟ” στον Αρτεμώνα της Σίφνου είναι ένα ανοιχτό στο κοινό ατελιέ για τον Λόγο κ την Εικόνα. Είναι το καλοκαιρινό μου στούντιο όπου ο επισκέπτης, φιλότεχνος ή κι ο συλλέκτης ακόμη μπορεί να δει και να ανακαλύψει έργα μου από όλες τις περιόδους της ζωγραφικής μελέτης κ των εκθέσεών μου. Μάλλον θα έλεγα ότι η Σίφνος με επέλεξε σαν καλλιτέχνη…κι είμαι ευγνώμων γι’ αυτό γιατί προέκυψε να πάω σ΄ αυτό το πανέμορφο νησί των Κυκλάδων εντελώς τυχαία ! Γνώριζα βέβαια την ιστορία του τόπου από τα αρχαία χρόνια. Πάρα πολλοί συμπολίτες μας τον έχουν επισκεφτεί κι έχουν αποκτήσει έργα μου. Το σπουδαίο είναι ότι ο χώρος μου αυτός έχει αποτυπωθεί σε μία διάσημη φωτογραφία του Μπρεσόν το 1961.

Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον, ετοιμάζεις κάποια νέα έκθεση;

Το τελευταίο διάστημα τον ενδιαφέρον μου εστιάζεται στην ολοκλήρωση του έργου στην Αγία Τριάδα στον Χολαργό, ενώ παράλληλα ετοιμάζω έργα για την συμμετοχή μου σε τρείς ομαδικές εκθέσεις που θα γίνουν στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την Απελευθέρωση 1821-2021

Ο Πολιτισμός προϋποθέτει τον πολισμό,  την ύπαρξη της πόλης λέει η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ.  Εσύ τι πιστεύεις;

Ο Πολιτισμός δεν προϋποθέτει την ύπαρξη της πόλης! Γίνεται από και για τους πολίτες του κόσμου, είναι μία καθαρά πνευματική ανάγκη του ανθρώπου. Ασκείται σε οποιοδήποτε απομακρυσμένο χωριό, εργαστήριο, απομονωμένο μοναστήρι.. στον κόσμο. Αυτή η ανάγκη ορίζεται ως έκφραση. Δεν ξέρω ακριβώς πως το διατύπωσε η σπουδαία καθηγήτρια Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ. Ξέρω όμως ότι η άσκηση πολιτισμού ξεπερνάει εθνικά ή κρατικά σύνορα. Η Τέχνη ήταν είναι και θα είναι πάντοτε Οικουμενική.

Ποια είναι η γνώμη σου για τα πολιτιστικά δρώμενα στην πόλη μας;

Η πόλη μας έχει εξαιρετικές δυνατότητες άσκησης Πολιτισμού. Έχει τους χώρους , έχει την οικονομική δυνατότητα, έχει και το πνευματικό υπόβαθρο, την καλλιέργεια, την παιδεία των ανθρώπων της που αναγνωρίζουν, ανταποκρίνονται και κατανοούν το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι. Χρειάζεται όμως κι η δράση για να προκληθεί η αντίδραση. Κι αυτή δεν μπορεί να εξαντλείται σε ένα Φεστιβάλ στο Κηποθέατρο. Ελπίζω κι εύχομαι για τα ανώτερα.

Ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο που μας αφιέρωσες.

Ευχαριστώ γι’ αυτήν την συνέντευξη- παρουσίαση κι είμαι στην διάθεσή σας για την περαιτέρω ανάπτυξη προτάσεων και ιδεών.