Ας φροντίσουμε την πόλη μας, ας προστατέψουμε ο ένας τον άλλο…..

Συνηθίζουμε να επικρίνουμε διάφορα πράγματα που δεν κάνουν οι αρμόδιες αρχές – το κράτος, τα υπουργεία, η τοπική αυτοδιοίκηση κλπ – ή να παραπονιόμαστε για ότι στραβό συναντάμε στο δρόμο μας, στη γειτονιά μας, ακόμη και στο πεζοδρόμιο μας. Θα πρέπει ωστόσο να αναρωτηθούμε πόσο εμείς οι ίδιοι φροντίζουμε  για όλα αυτά στο μέτρο που μας αφορά και μπορούμε

Θυμήθηκα μια παλιά κινέζικη παροιμία που έλεγε: «Μη παραπονιέσαι για το χιόνι στη στέγη του γείτονα όταν το χιόνι έχει κλείσει το δικό σου πεζοδρόμιο». Πόσοι όμως από μας δείχνουμε ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει έξω από την πόρτα του σπιτιού μας….

Στην πρωτόγνωρη κρίση υγείας που αντιμετωπίζουμε τον τελευταίο καιρό,  το μακροχρόνιο κλείσιμο στο σπίτι λόγω των μέτρων για την αναχαίτηση της εξάπλωσης του κορωνοϊού, για τους περισσότερους  έχει γίνει ανυπόφορο.

Βλέπω καθημερινά κόσμο να συνωστίζεται στα πάρκα και στις πλατείες. Πολλοί χωρίς να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας.

Ελάχιστοι φορούν μάσκες. Πηγαδάκια πέντε και δέκα ατόμων κυριαρχούν και όταν αποφασίσουν να φύγουν αφήνουν πίσω τους σκουπίδια, αποφάγια, μάσκες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.

Υπάρχουν και κάποιοι που δεν διστάζουν να καταστρέψουν  ότι βρουν μπροστά τους αφήνοντας πίσω τους εικόνες θλίψης, αδιαφορώντας για τους άλλους συνδημότες τους και το περιβάλλον.

Η φροντίδα για το άμεσο περιβάλλον μας ξεκινά από τον καθένα μας. Από το πού πετάμε τα σκουπίδια μας, από τα κατοικίδια μας, από το παράδειγμα προς τα μικρά παιδιά. Παραφράζοντας μια πολύ γνωστή φράση του Τζον Κέννεντι, θα έλεγα «Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει ο δήμος για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για το περιβάλλον σου». Μάλιστα , αυτόν τον καιρό που καλούμαστε όλοι να προστατεύσουμε την υγεία μας αλλά και την υγεία των συνανθρώπων μας, η έστω μικρή συμβολή του καθενός μας έχει μεγάλη αξία.

Ας φροντίσουμε λοιπόν την πόλη μας, ας προστατέψουμε ο ένας τον άλλο γιατί μόνο ενωμένοι  θα τα καταφέρουμε.